Ozledim seni be guzel

Özledim seni be güzel

Özledim seni be güzel, cidden özledim.
Uzun zamandan sonra ilk kez rüyalarla geçti uykum; bir tepedeydin, yüksek bir yerde
ama sana ulaşmam için bir labirentten geçmem gerekiyordu ve silahlı kadınlar vardı.

Sanki aramıza girmek isteyen fahişe gibiydiler, korkmadan cesurca yürüdüm labirentin kapısına,
ne de olsa seni görecektim uzun zamandan sonra, izin veremezdim seni görmemi engellemelerine.

Nasıl girip çıktığımı hatırlamıyorum tepeye geldiğimde her taraf yemyeşil çimenlerle kaplıydı.
Rengarenk ışıklarla süslenmiş ve göz kamaştıran ipek elbiseleriyle güzel kadınlar, her yere uzanmış birer seks objesi gibiydiler.

Beni sana karşı sınıyordular, bir testte gibiydim, ahlak sınırlarımı zorluyor ve sanki uçkurumu kontrol ediyordular.

Bu iğrenç fantezi ortamında ben, saf duygularla sevdiğim aşkımı tam karşımda görmüştüm.
O sendin!
Yanına yaklaştığımda bir gariplik hissettim;
ten rengin bembeyazdı, oysaki sen esmerdin
ve biraz da kilo mu almışsın ne!
Oturdum hemen yanına, boynundan içime çektim kokunu
daha önce fark etmemiştim ne kadar narinmiş boynun,
ve o kokun
uzun bir süre içime çektim seni.

Özlemişim seni be güzel.

Sıkıldığını fark edip son bir öpücükle ayrıldım boynundan, sonra bir şeyler konuştuk,
saate baktık geç olmuştu, ayağa kalkıp ayrıldık tepeden.
Yokuş aşağı bir yolda yürümeye başladık
sessizce yürüyorduk, sanki iki yabancı gibiydik.
Gün daha doğmamış etraf karanlıktı, bu karanlığı;
turuncu renkli sokak lambası, loş ışığı ile bozuyor ve romantik bir ortam oluşturuyordu.
Işığa yaklaştıkça arkamızda gölgelerimizin yürüdüğünü fark ettim, arkama dönüp baktığımda gölgelerimiz yerde değil tam karşımda ayaktaydı.
Senin gölgenle birlikte yan yana yürüyorlardı.
Aramızda 3 veya 5 metre arasında bir mesafe vardı.
Simsiyah kapkaranlık iki garip yaratık gibiydiler, korkmuştum, hemen önüme dönüp yanına koştum.
Yürürken kafamı çevirip bir daha baktım sonra sana bakmak istedim ama yanımda yoktun, arkama döndüğümde gölgelerde yoktu!
İşte o an çok kötü korkmuştum.

Nasıl olduysa bir anda uyandım, ağlamak istedim ama olmadı.
Aylarca kafamda yokken tekrar seni hatırladım,
elimde ne bir fotoğrafın ne de bir eşyan var,
sadece hatırımda kalan görüntülerin ve hüzünlenmemi sağlayan anılar.

Belki de o iki karanlık gölge bizim aynadaki görüntülerimizdir, ne dersin olabilir mi?
Özledim seni be güzel.
Eski günleri yâd etmekten başka bir şey yok elimde, kaybolup gittin hayatımdan.

Belki bu yazı bir özlem
belki bir umut
ne dersen de
özledim seni!

----------------

İnsan birçok kez sever ve birçok kez aşık olur.
Ancak aşkı aşk yapan şey sevginin saflığıdır.
Ben de seni öyle sevdim.

Bu yazı; bir güzel ile benim aramda geçen aşk'a dair bir özlem nidası, bir özlem yakarışı idi.
Yazı da sevgimiz gibi eksiktir.!


01:29 / 14-22 Şubat 2011
Adsız ve Kayıp